Guided Bone Regeneration in the Anterior Zone: Clinical Cases of Immediate and Delayed Management of Defects
Authors:
Eleni Bentour1, Irini Papamanoli2, Marios Peponis3, Chara Karagiorga3, Ekaterini Karathanasi4, Stratis Papazoglou5, Spyridon Vasilopoulos6
Συγγραφείς::
Ελένη Μπεντούρ1, Ειρήνη Παπαμανώλη2,Μάριος Πεπονής3, Χαρά Καράγιωργα3, Αικατερίνη Καραθανάση4, Στρατής Παπάζογλου5, Σπυρίδων Βασιλόπουλος6
1 Χειρουργός Οδοντίατρος, Απόφοιτος ΕΚΠΑ
2 Χειρουργός Οδοντίατρος, ΜΤΠΧ φοιτήτρια ΕΚΠΑ3ΜΤΠΧ φοιτητής/φοιτήτρια ΕΚΠΑ, Ειδίκευση Επανορθωτικής Οδοντιατρικής
4ΜΤΠΧ φοιτήτρια ΕΚΠΑ, Ειδίκευση Ενδοδοντίας
5Καθηγητής Οδοντικής Χειρουργικής ΕΚΠΑ, Υπεύθυνος ΜΤΠΧ Κλινικής Επανορθωτικής Οδοντιατρικής
6Επίκουρος Καθηγητής Περιοδοντολογίας ΕΚΠΑ, Υπεύθυνος ΜΤΠΧ κλινικής Περιοδοντολογίας
Doi: 10.54936/haoms253016
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η πρόσθια αισθητική ζώνη αποτελεί μία εκ των μεγαλύτερων προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει ο σύγχρονος κλινικός. Η απώλεια ενός προσθίου δοντιού λόγω κατάγματος, εκτεταμένης περιοδοντικής καταστροφής ή ενδοδοντικών επιπλοκών επιφέρουν σοβαρές επιπλοκές στη βιολογία των σκληρών και μαλακών ιστών, στην αισθητική και λειτουργία και, κατ’ επέκταση, την «εξαρτώμενη από τη στοματική υγεία ποιότητα ζωής» (OHRQoL). Επομένως, στόχος είναι η απόδοση μίας βιολογικά, λειτουργικά και αισθητικά αποδεκτής αποκατάστασης, γεγονός που συχνά για την πρόσθια ζώνη, συνεπάγεται, ανεξαρτήτως αν θα ακολουθηθεί κλασική προσθετική προσέγγιση ή εμφυτευματική λύση, την αναγκαιότητα για διατήρηση/ανάπλαση των σκληρών ή και μαλακών ιστών. Πλέον, οι θεραπευτικές τεχνικές που ακολουθούνται υποστηρίζονται από αυξανόμενη βιβλιογραφία και η επιλογή της παρέμβασης σχετίζεται με παράγοντες πολυπλοκότητας του ελλείμματος, νοσηρότητας και χρόνου αναμονής ως την τελική αποκατάσταση.
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση περιστατικώνεξαγωγής προσθίων δοντιών της άνω γνάθου με κακή πρόγνωση και η άμεση ή μεθύστερη οστική ανάπλαση της περιοχής με χρήση οστικών υποκατάστατων και απορροφήσιμης μεμβράνης αποκλεισμού, με ή χωρίς μοσχεύματα μαλακών ιστών.
ΜΕΘΟΔΟΣ – ΥΛΙΚΑ: Θήλυ ασθενής, ετών 35, προσήλθε στην Μεταπτυχιακή Κλινική της Περιοδοντολογίας του ΕΚΠΑ, με διάγνωση επιμήκους κατάγματος του #21 και συρίγγιο. Αποφασίστηκε η εξαγωγή του και η κατασκευή συγκολλούμενης μεταβατικής αποκατάστασης. Κατά την εξαγωγή, έγινε διατήρηση των διαστάσεων των μαλακών ιστών με ελεύθερο ουλικό μόσχευμα με την τεχνική Jung. Μετά την αρχική επούλωση πραγματοποιήθηκευπολογιστική τομογραφία κωνικής δέσμης (CBCT), αύξηση των διαστάσεων της φατνιακής ακρολοφίας με συνδυασμό ξενομοσχεύματος/αλλομοσχεύματος και απορροφήσιμης μεμβράνης. Η τοποθέτηση εμφυτεύματος θα γίνει σε μεθύστερο χρόνο.
Στoδεύτερo περiστατικό, ασθενής θήλυ, ετών 40, προσήλθε παραπονούμενη για αποχρωματισμό και αποκάλυψη του ορίου της προσθετικής σε άνω πλάγιο τομέα (#22). Από την ακτινολογική απεικόνιση παρατηρήθηκε ασυνέχεια του παρειακού τμήματος της ρίζας, χωρίς λύση του παρειακού πετάλου. Διενεργήθηκε κρημνός και παρασκευή του οστού για προσπέλαση της βλάβης, όπου διαπιστώθηκε το επίμηκες κάταγμα της ρίζας. Σε αυτή την περίπτωση, μετά την εξαγωγή αποφασίστηκε να γίνει ταυτόχρονα ανάπλαση με μεμβράνη και αλλομόσχευμα και σε δεύτερο χρόνο η τοποθέτηση μονήρους εμφυτεύματος στην περιοχή. Λόγω έλλειψης προσθετικού χώρου υπερώια των άνω προσθίων, ως μεταβατικό δόθηκε μία κινητή συσκευή τύπου Hawleyμε ορθοδοντικά άγκιστρα στους γομφίους.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η οστική ανάπλαση στην πρόσθια ζώνη εξυπηρετεί την προσθετικά καθοδηγούμενη τοποθέτηση των εμφυτευμάτων και την υποστήριξη των μαλακών ιστών, μέσω του οστικού υποβάθρου, για απόδοση αισθητικής και λειτουργικότητας. Ηαποφυγή των αυτογενών μοσχευμάτων συνεπάγεται τη μείωση της νοσηρότητας και την αποφυγή διάνοιξης δεύτερου χειρουργικού πεδίου, με προβλέψιμα αποτελέσματα, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία.
Authors:
Eleni Bentour1, Irini Papamanoli2, Marios Peponis3, Chara Karagiorga3, Ekaterini Karathanasi4, Stratis Papazoglou5, Spyridon Vasilopoulos6
Συγγραφείς::
Ελένη Μπεντούρ1, Ειρήνη Παπαμανώλη2,Μάριος Πεπονής3, Χαρά Καράγιωργα3, Αικατερίνη Καραθανάση4, Στρατής Παπάζογλου5, Σπυρίδων Βασιλόπουλος6
1 Χειρουργός Οδοντίατρος, Απόφοιτος ΕΚΠΑ
2 Χειρουργός Οδοντίατρος, ΜΤΠΧ φοιτήτρια ΕΚΠΑ3ΜΤΠΧ φοιτητής/φοιτήτρια ΕΚΠΑ, Ειδίκευση Επανορθωτικής Οδοντιατρικής
4ΜΤΠΧ φοιτήτρια ΕΚΠΑ, Ειδίκευση Ενδοδοντίας
5Καθηγητής Οδοντικής Χειρουργικής ΕΚΠΑ, Υπεύθυνος ΜΤΠΧ Κλινικής Επανορθωτικής Οδοντιατρικής
6Επίκουρος Καθηγητής Περιοδοντολογίας ΕΚΠΑ, Υπεύθυνος ΜΤΠΧ κλινικής Περιοδοντολογίας
Doi: 10.54936/haoms253016
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η πρόσθια αισθητική ζώνη αποτελεί μία εκ των μεγαλύτερων προκλήσεων που έχει να αντιμετωπίσει ο σύγχρονος κλινικός. Η απώλεια ενός προσθίου δοντιού λόγω κατάγματος, εκτεταμένης περιοδοντικής καταστροφής ή ενδοδοντικών επιπλοκών επιφέρουν σοβαρές επιπλοκές στη βιολογία των σκληρών και μαλακών ιστών, στην αισθητική και λειτουργία και, κατ’ επέκταση, την «εξαρτώμενη από τη στοματική υγεία ποιότητα ζωής» (OHRQoL). Επομένως, στόχος είναι η απόδοση μίας βιολογικά, λειτουργικά και αισθητικά αποδεκτής αποκατάστασης, γεγονός που συχνά για την πρόσθια ζώνη, συνεπάγεται, ανεξαρτήτως αν θα ακολουθηθεί κλασική προσθετική προσέγγιση ή εμφυτευματική λύση, την αναγκαιότητα για διατήρηση/ανάπλαση των σκληρών ή και μαλακών ιστών. Πλέον, οι θεραπευτικές τεχνικές που ακολουθούνται υποστηρίζονται από αυξανόμενη βιβλιογραφία και η επιλογή της παρέμβασης σχετίζεται με παράγοντες πολυπλοκότητας του ελλείμματος, νοσηρότητας και χρόνου αναμονής ως την τελική αποκατάσταση.
ΣΚΟΠΟΣ: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση περιστατικώνεξαγωγής προσθίων δοντιών της άνω γνάθου με κακή πρόγνωση και η άμεση ή μεθύστερη οστική ανάπλαση της περιοχής με χρήση οστικών υποκατάστατων και απορροφήσιμης μεμβράνης αποκλεισμού, με ή χωρίς μοσχεύματα μαλακών ιστών.
ΜΕΘΟΔΟΣ – ΥΛΙΚΑ: Θήλυ ασθενής, ετών 35, προσήλθε στην Μεταπτυχιακή Κλινική της Περιοδοντολογίας του ΕΚΠΑ, με διάγνωση επιμήκους κατάγματος του #21 και συρίγγιο. Αποφασίστηκε η εξαγωγή του και η κατασκευή συγκολλούμενης μεταβατικής αποκατάστασης. Κατά την εξαγωγή, έγινε διατήρηση των διαστάσεων των μαλακών ιστών με ελεύθερο ουλικό μόσχευμα με την τεχνική Jung. Μετά την αρχική επούλωση πραγματοποιήθηκευπολογιστική τομογραφία κωνικής δέσμης (CBCT), αύξηση των διαστάσεων της φατνιακής ακρολοφίας με συνδυασμό ξενομοσχεύματος/αλλομοσχεύματος και απορροφήσιμης μεμβράνης. Η τοποθέτηση εμφυτεύματος θα γίνει σε μεθύστερο χρόνο.
Στoδεύτερo περiστατικό, ασθενής θήλυ, ετών 40, προσήλθε παραπονούμενη για αποχρωματισμό και αποκάλυψη του ορίου της προσθετικής σε άνω πλάγιο τομέα (#22). Από την ακτινολογική απεικόνιση παρατηρήθηκε ασυνέχεια του παρειακού τμήματος της ρίζας, χωρίς λύση του παρειακού πετάλου. Διενεργήθηκε κρημνός και παρασκευή του οστού για προσπέλαση της βλάβης, όπου διαπιστώθηκε το επίμηκες κάταγμα της ρίζας. Σε αυτή την περίπτωση, μετά την εξαγωγή αποφασίστηκε να γίνει ταυτόχρονα ανάπλαση με μεμβράνη και αλλομόσχευμα και σε δεύτερο χρόνο η τοποθέτηση μονήρους εμφυτεύματος στην περιοχή. Λόγω έλλειψης προσθετικού χώρου υπερώια των άνω προσθίων, ως μεταβατικό δόθηκε μία κινητή συσκευή τύπου Hawleyμε ορθοδοντικά άγκιστρα στους γομφίους.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Η οστική ανάπλαση στην πρόσθια ζώνη εξυπηρετεί την προσθετικά καθοδηγούμενη τοποθέτηση των εμφυτευμάτων και την υποστήριξη των μαλακών ιστών, μέσω του οστικού υποβάθρου, για απόδοση αισθητικής και λειτουργικότητας. Ηαποφυγή των αυτογενών μοσχευμάτων συνεπάγεται τη μείωση της νοσηρότητας και την αποφυγή διάνοιξης δεύτερου χειρουργικού πεδίου, με προβλέψιμα αποτελέσματα, σύμφωνα με τη βιβλιογραφία.