Λέμφωμα Burkitt Η μάχη ενάντια σε έναν επιθετικό καρκίνο
Burkitt Lymphoma The fight against an aggressive cancer
Τασιόπουλος Κωνσταντίνος / Tasiopoulos Konstantinos
Χοντζάεβα Ολέσια/ Hodjayeva Olesya
Ζαλακώστας Βασίλειος/ Zalakostas Vasileios
Doi: 10.54936/haoms253060
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Σκοπός: Η συγκέντρωση της γνώσης της ιατρικής σχετικά με το λέμφωμα Burkitt (BL) εστιάζοντας στην σοβαρότερη μορφή του, που σχετίζεται με το υποτροπιάζον/ανθεκτικό BL, και σύγχρονες πειραματικές μεθόδους για την θεραπεία του.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική έρευνα σε άρθρα της τελευταίας δεκαετίας στην βάση δεδομένων PubMed όπου συγκεντρώθηκαν 17 άρθρα από τα οποία πέρασαν τα κριτήρια επιλογής τα 9.
Αποτελέσματα: Το λέμφωμα Burkitt αποτελεί έναν επιθετικό τύπο non-Hodgkin λεμφώματος που σχετίζεται στο 90% των περιπτώσεων με δυσλειτουργία του ογκογονίδιου MYC, συχνότερα με τη μετατόπισή t(8;14)(q24;q32), σε συνδυασμό με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Υπάρχουν τρεις μορφές BL, η ενδημική που αποτελεί τη συχνότερη και εμφανίζεται στην Αφρική και συνδέεται με τον ιό Epstein-Bar (EBV), η σποραδική η οποία εντοπίζεται σπάνια σε περιοχές που δεν εμφανίζεται η ενδημική μορφή και χαρακτηρίζεται από μικρότερη σοβαρότητα και την μορφή που σχετίζεται με ανοσοανεπάρκεια (συχνότερα σε ασθενείς με HIV). Η διάγνωση πραγματοποιείται με βάση τη μορφολογία και την έκφραση του MYC καθώς στους ασθενείς με BL υπερεκφράζεται. Θεραπεία εκλογής αποτελεί η υψηλής έντασης και πολυφαρμακευτική χημειοθεραπεία η οποία όμως προκαλεί προβλήματα τοξικότητας σε ευάλωτους ασθενείς εξαιτίας της έντασής της και είναι λιγότερο αποτελεσματική στις περιπτώσεις ηλικιωμένων ασθενών και του υποτροπιάζοντος/ανθεκτικού BL ιδιαίτερα αν υπάρχει ταυτόχρονη μόλυνση από τον HIV. Για την αντιμετώπιση αυτών των μειονεκτημάτων, αναπτύσσονται πειραματικές θεραπείες όπως η χρήση chidamide το οποίο έχει συνεργική δράση με την tenofovir στην αντιμετώπιση τόσο EBV θετικό όσο και αρνητικό BL αναστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό του ιού και των BL κυττάρων. Επίσης εξετάζεται η χρήση l-asparaginase ( l-Asp) και etoposide (VP-16) η οποία βρέθηκε αποτελεσματική αλλά μόνο σε EBV θετικό BL.
Συμπεράσματα: Οι περισσότερες περιπτώσεις BL μπορούν να θεραπευτούν με χημειοθεραπεία ωστόσο υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, όπου η πρόγνωση δεν είναι ευνοϊκή και η υπάρχουσα θεραπεία μη επαρκής. Οι πειραματικές θεραπευτικές τεχνικές είναι πολλά υποσχόμενες ωστόσο χρήζουν περισσότερης ερευνάς μέχρι να μπορούν να εφαρμόζονται ευρέως.
Burkitt Lymphoma The fight against an aggressive cancer
Τασιόπουλος Κωνσταντίνος / Tasiopoulos Konstantinos
Χοντζάεβα Ολέσια/ Hodjayeva Olesya
Ζαλακώστας Βασίλειος/ Zalakostas Vasileios
Doi: 10.54936/haoms253060
ΠΕΡΙΛΗΨΗ:
Σκοπός: Η συγκέντρωση της γνώσης της ιατρικής σχετικά με το λέμφωμα Burkitt (BL) εστιάζοντας στην σοβαρότερη μορφή του, που σχετίζεται με το υποτροπιάζον/ανθεκτικό BL, και σύγχρονες πειραματικές μεθόδους για την θεραπεία του.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική έρευνα σε άρθρα της τελευταίας δεκαετίας στην βάση δεδομένων PubMed όπου συγκεντρώθηκαν 17 άρθρα από τα οποία πέρασαν τα κριτήρια επιλογής τα 9.
Αποτελέσματα: Το λέμφωμα Burkitt αποτελεί έναν επιθετικό τύπο non-Hodgkin λεμφώματος που σχετίζεται στο 90% των περιπτώσεων με δυσλειτουργία του ογκογονίδιου MYC, συχνότερα με τη μετατόπισή t(8;14)(q24;q32), σε συνδυασμό με περιβαλλοντικούς παράγοντες. Υπάρχουν τρεις μορφές BL, η ενδημική που αποτελεί τη συχνότερη και εμφανίζεται στην Αφρική και συνδέεται με τον ιό Epstein-Bar (EBV), η σποραδική η οποία εντοπίζεται σπάνια σε περιοχές που δεν εμφανίζεται η ενδημική μορφή και χαρακτηρίζεται από μικρότερη σοβαρότητα και την μορφή που σχετίζεται με ανοσοανεπάρκεια (συχνότερα σε ασθενείς με HIV). Η διάγνωση πραγματοποιείται με βάση τη μορφολογία και την έκφραση του MYC καθώς στους ασθενείς με BL υπερεκφράζεται. Θεραπεία εκλογής αποτελεί η υψηλής έντασης και πολυφαρμακευτική χημειοθεραπεία η οποία όμως προκαλεί προβλήματα τοξικότητας σε ευάλωτους ασθενείς εξαιτίας της έντασής της και είναι λιγότερο αποτελεσματική στις περιπτώσεις ηλικιωμένων ασθενών και του υποτροπιάζοντος/ανθεκτικού BL ιδιαίτερα αν υπάρχει ταυτόχρονη μόλυνση από τον HIV. Για την αντιμετώπιση αυτών των μειονεκτημάτων, αναπτύσσονται πειραματικές θεραπείες όπως η χρήση chidamide το οποίο έχει συνεργική δράση με την tenofovir στην αντιμετώπιση τόσο EBV θετικό όσο και αρνητικό BL αναστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό του ιού και των BL κυττάρων. Επίσης εξετάζεται η χρήση l-asparaginase ( l-Asp) και etoposide (VP-16) η οποία βρέθηκε αποτελεσματική αλλά μόνο σε EBV θετικό BL.
Συμπεράσματα: Οι περισσότερες περιπτώσεις BL μπορούν να θεραπευτούν με χημειοθεραπεία ωστόσο υπάρχουν ειδικές περιπτώσεις που προαναφέρθηκαν, όπου η πρόγνωση δεν είναι ευνοϊκή και η υπάρχουσα θεραπεία μη επαρκής. Οι πειραματικές θεραπευτικές τεχνικές είναι πολλά υποσχόμενες ωστόσο χρήζουν περισσότερης ερευνάς μέχρι να μπορούν να εφαρμόζονται ευρέως.