SURGICAL AND PROSTHODONTIC REHABILITATION AFTER ALVEOLAR FRACTURE IN TH ESTHETIC ZONE. A CASE REPORT
Authors:
Joana Tsaka, Andrianos Oikonomou, Simeon Psomiadis, Ioannis Papathanasiou
Συγγραφείς:
Τζοάνα Τσάκα1 , Ανδριανός Οικονόμου1 , Συμεών Ψωμιάδης2 , Ιωάννης Παπαθανασίου3
1 Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
2 Κλινική Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής, Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
3 Εργαστήριο Προσθετικής, Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Doi: 10.54936/haoms243o39
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο τραυματισμός που μπορεί να προκληθεί από τροχαίο ατύχημα, διαπροσωπική βία, πτώση ή ατυχήματα σε αθλήματα μπορεί συχνά να οδηγήσει σε εκγόμφωση, μετακίνηση ή κάταγμα των δοντιών ακόμη και κάταγμα της φατνιακής ακρολοφίας ή/και των οστών του σπλαγχνικού κρανίου. Το οδοντοφατνιακό τραύμα απαιτεί συνήθως ένα σύνθετο σχέδιο θεραπείας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της χειρουργικής και προσθετικής αντιμετώπισης ασθενούς με οδοντοφατνιακό κάταγμα στην πρόσθια περιοχή της άνω γνάθου. Μέθοδος - Υλικά: Γυναίκα 35 ετών προσήλθε μετά από τραυματισμό στην περιοχή της άνω γνάθου που προκλήθηκε από πτώση. Ο κλινικός και απεικονιστικός έλεγχος έδειξε κάταγμα της μύλης των #12, 11 και 21, κάταγμα του παρειακού πετάλου με παρεκτόπιση των κατεαγόντων τμημάτων στην περιοχή 11 και 21 και εκγόμφωση-μετακίνηση προς τα άνω των 11 και 21. Αποφασίσθηκε εξαγωγή των 12, 11 και 21 και κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση στην πρόσθια περιοχή. Ως μεταβατική αποκατάσταση τοποθετήθηκε συγκολλούμενη γέφυρα τύπου Maryland. Σε δεύτερο χρόνο τοποθετήθηκαν 2 οδοντικά εμφυτεύματα στις θέσεις 12 και 21. Μετά το πέρας της περιόδου οστεοενσωμάτωσης πραγματοποιήθηκε αποκάλυψη των εμφυτευμάτων και τοποθέτηση επιεμφυτευματικής μεταβατικής αποκατάστασης με σκοπό την διαμόρφωση του επιθυμητού προφίλ ανάδυσης. Τρεις μήνες μετά ακολούθησε τοποθέτηση επιεμφυτευματικής μεταλλοκεραμικής γέφυρας.
Αποτελέσματα: Η ασθενής δήλωσε πλήρως ικανοποιημένη από την αισθητική και την λειτουργικότητα της τελικής αποκατάστασης. Μετά από 10 χρόνια δεν παρατηρήθηκε οστική απώλεια ή αλλαγές στους μαλακούς περιεμφυτευματικούς ιστούς.
Συμπεράσματα: Η λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση των ασθενών με οδοντοφατνιακά κατάγματα και σύγχρονη απώλεια δοντιών παραμένει πρόκληση για τον κλινικό και προϋποθέτει εξειδικευμένη και σταδιακή θεραπεία που απαιτεί συνεργασία διαφορετικών ειδικοτήτων.
Authors:
Joana Tsaka, Andrianos Oikonomou, Simeon Psomiadis, Ioannis Papathanasiou
Συγγραφείς:
Τζοάνα Τσάκα1 , Ανδριανός Οικονόμου1 , Συμεών Ψωμιάδης2 , Ιωάννης Παπαθανασίου3
1 Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
2 Κλινική Στοματικής και Γναθοπροσωπικής Χειρουργικής, Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
3 Εργαστήριο Προσθετικής, Οδοντιατρική Σχολή, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών
Doi: 10.54936/haoms243o39
Περίληψη:
Εισαγωγή: Ο τραυματισμός που μπορεί να προκληθεί από τροχαίο ατύχημα, διαπροσωπική βία, πτώση ή ατυχήματα σε αθλήματα μπορεί συχνά να οδηγήσει σε εκγόμφωση, μετακίνηση ή κάταγμα των δοντιών ακόμη και κάταγμα της φατνιακής ακρολοφίας ή/και των οστών του σπλαγχνικού κρανίου. Το οδοντοφατνιακό τραύμα απαιτεί συνήθως ένα σύνθετο σχέδιο θεραπείας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η παρουσίαση της χειρουργικής και προσθετικής αντιμετώπισης ασθενούς με οδοντοφατνιακό κάταγμα στην πρόσθια περιοχή της άνω γνάθου. Μέθοδος - Υλικά: Γυναίκα 35 ετών προσήλθε μετά από τραυματισμό στην περιοχή της άνω γνάθου που προκλήθηκε από πτώση. Ο κλινικός και απεικονιστικός έλεγχος έδειξε κάταγμα της μύλης των #12, 11 και 21, κάταγμα του παρειακού πετάλου με παρεκτόπιση των κατεαγόντων τμημάτων στην περιοχή 11 και 21 και εκγόμφωση-μετακίνηση προς τα άνω των 11 και 21. Αποφασίσθηκε εξαγωγή των 12, 11 και 21 και κατευθυνόμενη οστική αναγέννηση στην πρόσθια περιοχή. Ως μεταβατική αποκατάσταση τοποθετήθηκε συγκολλούμενη γέφυρα τύπου Maryland. Σε δεύτερο χρόνο τοποθετήθηκαν 2 οδοντικά εμφυτεύματα στις θέσεις 12 και 21. Μετά το πέρας της περιόδου οστεοενσωμάτωσης πραγματοποιήθηκε αποκάλυψη των εμφυτευμάτων και τοποθέτηση επιεμφυτευματικής μεταβατικής αποκατάστασης με σκοπό την διαμόρφωση του επιθυμητού προφίλ ανάδυσης. Τρεις μήνες μετά ακολούθησε τοποθέτηση επιεμφυτευματικής μεταλλοκεραμικής γέφυρας.
Αποτελέσματα: Η ασθενής δήλωσε πλήρως ικανοποιημένη από την αισθητική και την λειτουργικότητα της τελικής αποκατάστασης. Μετά από 10 χρόνια δεν παρατηρήθηκε οστική απώλεια ή αλλαγές στους μαλακούς περιεμφυτευματικούς ιστούς.
Συμπεράσματα: Η λειτουργική και αισθητική αποκατάσταση των ασθενών με οδοντοφατνιακά κατάγματα και σύγχρονη απώλεια δοντιών παραμένει πρόκληση για τον κλινικό και προϋποθέτει εξειδικευμένη και σταδιακή θεραπεία που απαιτεί συνεργασία διαφορετικών ειδικοτήτων.