HYBRID DENTAL IMPLANT PROSTHESIS: DESIGN SPECIFICATIONS AND CLINICAL PARAMETERS.
Authors:
Xrysoula-Maria Gogola,Nikitas Sikaras
Συγγραφείς:
Χρυσούλα-Μαρία Γόγολα1 , Νικήτας Συκαράς2
1 Οδοντίατρος, Συνεργάτης Εργαστηρίου Προσθετικής, Οδοντιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
2 Επίκουρος Καθηγητής Προσθετικής, Οδοντιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Doi: 10.54936/haoms243o9
Εισαγωγή: Όσο το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνεται, τόσο ο αριθμός των νωδών ασθενών και η ανάγκη αποκατάστασής τους με εμφυτεύματα πληθαίνουν. Οι επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις αποτελούν πλέον τη θεραπεία εκλογής για τους νωδούς ασθενείς.
Σκοπός: Σύμφωνα με την ταξινόμηση του Misch(1989), η κατηγορία FP-3 αναφέρεται σε ακίνητες εργασίες που αντικαθιστούν τις μύλες των φυσικών δοντιών καθώς και ένα τμήμα των μαλακών ιστών. Ο επιμερισμός των σωστών αναλογιών όπως καθορίζεται από τον προσθετικό χώρο και τη γραμμή χαμόγελου, η επαφή με τους μαλακούς ιστούς που θα εξασφαλίζει την αισθητική αρμονία αλλά και τη στοματική υγιεινή καθώς και οι πολλές επιλογές σχεδίασης και υλικών δημιουργούν συνδυασμούς εξατομικευμένους για κάθε κλινική περίπτωση. Παράλληλα, οι κλινικές διαδικασίες αποτύπωσης, επιλογής στηριγμάτων, παράδοσης της πρόσθεσης και αντιμετώπισης επιπλοκών έχουν ειδικά πρωτόκολλα εφαρμογής για τη λεπτομερή αξιολόγησή τους.
Μέθοδος - Yλικά: Για τη συγκεκριμένη εργασία έγινε έρευνα βιβλιογραφικών πηγών σε Pubmed και Scopus. Επίσης, η συλλογή του υλικού πραγματοποιήθηκε από περιστατικά με ανάλυση κλινικών πληροφοριών και δεδομένων, καθώς και από εργαστηριακά δεδομένα.
Αποτελέσματα: Οι υβριδικές αποκαταστάσεις διακρίνονται σε ολοκεραμικές, μεταλλοκεραμικές, μεταλλοπολυμερείς ή μεταλλοακρυλικές. Η λευκή αισθητική μπορεί να αποτελεί επικάλυψη του σκελετού, να είναι ενιαία ή πολλαπλές μονήρεις στεφάνες, μονολιθικές ή με διαστρωμάτωση αποκαταστάσεις. Οι επιπλοκές που είναι πιθανό να προκύψουν διακρίνονται σε βιολογικές και μηχανικές, με κύριο αίτιο τον αυξημένο προσθετικό χώρο και σχεδιαστικές ατέλειες.
Συμπεράσματα: Η τήρηση του πρωτοκόλλου κλινικής εφαρμογής των υβριδικών αποκαταστάσεων μπορεί να διασφαλίσει τη λεπτομερή ανάλυση και αξιολόγηση των εμβιομηχανικών απαιτήσεων ειδικά για κάθε κλινική περίπτωση. Η αναγνώριση των παραγόντων κινδύνου και η τήρηση των σχεδιαστικών προδιαγραφών μπορούν να μειώσουν τις παραπάνω επιπλοκές.
Authors:
Xrysoula-Maria Gogola,Nikitas Sikaras
Συγγραφείς:
Χρυσούλα-Μαρία Γόγολα1 , Νικήτας Συκαράς2
1 Οδοντίατρος, Συνεργάτης Εργαστηρίου Προσθετικής, Οδοντιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
2 Επίκουρος Καθηγητής Προσθετικής, Οδοντιατρική Σχολή, ΕΚΠΑ
Doi: 10.54936/haoms243o9
Εισαγωγή: Όσο το προσδόκιμο επιβίωσης αυξάνεται, τόσο ο αριθμός των νωδών ασθενών και η ανάγκη αποκατάστασής τους με εμφυτεύματα πληθαίνουν. Οι επιεμφυτευματικές αποκαταστάσεις αποτελούν πλέον τη θεραπεία εκλογής για τους νωδούς ασθενείς.
Σκοπός: Σύμφωνα με την ταξινόμηση του Misch(1989), η κατηγορία FP-3 αναφέρεται σε ακίνητες εργασίες που αντικαθιστούν τις μύλες των φυσικών δοντιών καθώς και ένα τμήμα των μαλακών ιστών. Ο επιμερισμός των σωστών αναλογιών όπως καθορίζεται από τον προσθετικό χώρο και τη γραμμή χαμόγελου, η επαφή με τους μαλακούς ιστούς που θα εξασφαλίζει την αισθητική αρμονία αλλά και τη στοματική υγιεινή καθώς και οι πολλές επιλογές σχεδίασης και υλικών δημιουργούν συνδυασμούς εξατομικευμένους για κάθε κλινική περίπτωση. Παράλληλα, οι κλινικές διαδικασίες αποτύπωσης, επιλογής στηριγμάτων, παράδοσης της πρόσθεσης και αντιμετώπισης επιπλοκών έχουν ειδικά πρωτόκολλα εφαρμογής για τη λεπτομερή αξιολόγησή τους.
Μέθοδος - Yλικά: Για τη συγκεκριμένη εργασία έγινε έρευνα βιβλιογραφικών πηγών σε Pubmed και Scopus. Επίσης, η συλλογή του υλικού πραγματοποιήθηκε από περιστατικά με ανάλυση κλινικών πληροφοριών και δεδομένων, καθώς και από εργαστηριακά δεδομένα.
Αποτελέσματα: Οι υβριδικές αποκαταστάσεις διακρίνονται σε ολοκεραμικές, μεταλλοκεραμικές, μεταλλοπολυμερείς ή μεταλλοακρυλικές. Η λευκή αισθητική μπορεί να αποτελεί επικάλυψη του σκελετού, να είναι ενιαία ή πολλαπλές μονήρεις στεφάνες, μονολιθικές ή με διαστρωμάτωση αποκαταστάσεις. Οι επιπλοκές που είναι πιθανό να προκύψουν διακρίνονται σε βιολογικές και μηχανικές, με κύριο αίτιο τον αυξημένο προσθετικό χώρο και σχεδιαστικές ατέλειες.
Συμπεράσματα: Η τήρηση του πρωτοκόλλου κλινικής εφαρμογής των υβριδικών αποκαταστάσεων μπορεί να διασφαλίσει τη λεπτομερή ανάλυση και αξιολόγηση των εμβιομηχανικών απαιτήσεων ειδικά για κάθε κλινική περίπτωση. Η αναγνώριση των παραγόντων κινδύνου και η τήρηση των σχεδιαστικών προδιαγραφών μπορούν να μειώσουν τις παραπάνω επιπλοκές.